Illustraties

Dit is een hele schetsmatige tekening. veel strepen en slordige door elkaar lopende lijnen. er is veel wit overgelaten, en er wordt alleen diepte gesuggereerd door donkere schaduwen op de achtergrond. ook contouren in de kleren worden weergegeven door strepen.

Het schetsmatige wordt nog krachtiger doordat sommige personages achterin niet helemaal ‘af’ zijn. er ontbreekt bijvoorbeeld de helft van het lichaam. dit zorgt wel dat er een bepaalde geheel in de compositie is. door de vele slordige, door elkaar overlopende lijnen, de schetsmatige stijl en de hoeveelheid personages is het al bij al een drukke tekening geworden.

door de drukte is het moeilijk om je oog naar een bepaald punt te leiden. het valt bijna niet op dat de man wordt neergestoken, de tekenaar heeft dat dat nog proberen goed te maken door de neergestoken man meer naar links te plaatsen in contrast tussen de hoeveelheid mannen aan de rechterkant van de tekening.

door de schetsige lijnen zie je alle gezichten duidelijke en in expressieve houdeningen. doordat het gezicht veelal bedekt is met zwarte dikke baarden, vallen de witte wijde ogen extra op.

t wit wordt soms opgevuld met maar een paar strepen, waardoor er gelijk al een herkenbare vorm onstaat, dat is wel de charme van deze tekenstijl.

toch blijft het door de combinatie van de vele strepen, en het feit dat allles zo dicht op elkaar staat, moeilijk om alles uit elkaar te houdne en je ergens op te focusen. wel weer erg actievol ne je kan er langer naar kijken.

de tekenaar heeft daarboven op om meer actie in de afbeeldign te stoppen, alle rovers heel druk laten doen, iedreen kijkt boos en allemaal zitten ze overdreven met hun zwaarden in de lucht te zwaaien. ze staan allemaal dicht op elkaar, bijna met de hoofden naar elkaar toe gebogen.

ook dikke dunne lijnen.

Dit is een illustratie die vooral als functie heeft om het verhaal te vertellen. Hier bedoel ik mee dat de illustrator geen gebruik maakt van overdreven karakters, felle kleuren of expressieve houdingen; de illustratie geeft weer wat er in de tekst staat geschreven, de lezer moet niet afgeleid worden door de tekeningen, het is puur om een beeld te vormen van wat er zich in de tekst afspeelt.

De manier waarop de illustrator dat doet is door middel van de personages erg vlak en tweedimensionaal te tekenen. De personages voelen erg plat aan, en hebben een bepaalde gebrek aan dynamiek. Daarbij zijn de kleuren erg lichtjes en niet echt fel. Daardoor wordt de kijker niet echt in de tekening ‘getrokken’.

omgevingen zijn ook niet echt bijzonder; het is een saai landschap en de illustrator heeft niet geprobeerd de omgeving meer ‘diepte’ te geven. Alleen de omgeving waar de personages op staan is belangrijk, de rest (lees: ‘achtergrond’ dat  voor eventuele diepte kan zorgen ) wordt als irrelevant beschouwd.

alleen datgene wat er in de tekst staat beschreven, wordt in de illustratie weergegeven.

Daarbij is de compositie ook niet echt bijzonder; de personages staan precies achter elkaar. daarbij zijn de houdingen ook niet echt realistisch. ali baba kijkt maar 1 kant op, en zij blijschap wordt raar aangegeven. de manier waarop hij met zijn armen en benen omhoog gaat is op een onnatuurlijke manier gedaan.

Deze manier van illustreren geeft bij de lezer een bepaalde afstand, niet zozeer bij het verhaal, maar meer bij deze tekening.

De stijl doet aan een aquarelkleurige tekening denken, waardoor dat wel geeft aan t magische duizend en een nacht sfeer. de blauwe lucht is mooi en geeft een droomachtig sfeertje, daarbij spelen de twee vogels rechtbovenaan aan, en geven ze de illustratie een hoger sprookjesachtig sfeertje.

Deze illustratie gaat meer de cartooneske kant op. De personages zijn niet realistisch weergegeven. Ze zijn afgebeeld in een zeer simpele vorm waarbij de personages karikaturele trekken hebben.

Alles is ook afgebeeld als een cartoon; de personages zorgen dat ze goed zichtbaar gericht zijn naar de kijker.

de personages hebbne ook geen realistische lengte. ze hebben korte lichamen, korte armen en iets te grote hoofden. Daarnaast  houd de tekenaar ook geen rekening met het gewicht of  een realistische manier van plaatsen. De mannen op de paarden lijken te zweven, ze raken nauwelijks de grond aan. De verhoudingen tussen ali baba en de boom kloppen ook niet; de boom is korter weergegeven. Dit alles heeft er mee te maken zodat alles netjes op het paper past. omdat in de lengte wordt getekend, probeerde de tekenaar het beeld op te vullen door de mannen erachter te zetten maar omdat er geen achtergrond/diepte is, laat de tekenaar de mannen zweven; het is onrealistisch, maar de tekenaar kan daar gebruik van maken omdat het past met zijn cartooneske stijl.

de kleuren zijn egaal en fel aangebracht, waardoor de het erg plezierig is voor kinderen om naar te kijken.

in de tekeningen zelf zit het vol met kleine mooi details, en sierige lijnen, verschillend van dik naar dun. je kunt elk grassprietje tellen, de bleomen die overlopen in de boom is gevuld met mooi kleurrijk detail, en alle sierlijke takken die overlopen in felgroene strepen.

het cartooneske wordt nog extra aangedikt door het cliché beeld dat wordt getoond. de duidelijke boze en gemene rovers, de roverhoofdman die duidelijk te herkennen is met grote baard en daarbij hebben alle rovers de herkenbare hoofdbanden op.

er zit ook een mooi contrast tussen de gedetaileerde voorgrond tegen de lege achtergrond, dit is een logische keuze omdat de voorgrond als zoveel details bevat, dat een net zo gedetailleerde achtergrond er alleen maar voor zou zorgen dat het beeld te druk zou worden. En hierdoor wordt de kijker ook meer gericht, er is rust in de tekening ondanks de vele personen die er rondlopen, en er kan lang naar gekeken worden omdat er overal wel kleine dingen gebeuren.

Wat ook opvalt aan de compositie is dat de roverhoofdman als enige links van de boom staat, terwijl de rest van de rovers aan de rechterkant van de boom staat. Het zorgt voor een bepaald evenwicht in de compositie en de roverhoofdman is daardoor duidelijk te onderscheiden van de rest van zijn hulpjes. De roverhoofdman speelt ook een belangrijkere hoofdrol in het verhaal dus hij moet in elke afbeelding dan ook duidelijk te herkennen zijn.

de gezichten zijn driekwart weergegeven zodat er duidelijk is wat de emoties van de rovers zijn en zo is er voor de kinderen ook een duidelijk herkenningspunt. Want hier klopt het perspectief niet  omdat de paarden wel alleen van de zijkant zijn afgebeeld.

veel verschillende kleuren, lijnen en bepaalde contouren. alles heeft een sierlijke, speelse vorm.

gewoon simpel van vorm omdat kinderen de doelgroep vormen.

Dit is een illustratie die de kijker meteen in de tekening meetrekt, dit komt door een aantal dingen;

-de compositie; de kijker wordt meteen getrokken naar de persoon in de illustratie, dat komt doordat hij in het midden is afgebeeld. Hij is daarnaast ook meteen de interessantste wat er gebeurd binnenin de illustratie. De kijker wordt meteen getrokken naar de ingetrokken uitdrukking van de persoon. Daarbij helpt het lichtinval ook enorm; er valt een onbekende felle streep licht op de hoofdpersoon (vanuit een onbekende lichtbron). Daarbij staat de felle lichtinval in contrast met de donkere achtergrond; een mooi clair-obscur waardoor er een bepaalde evenwicht in de compositie ontstaat en het oog daarbij beter geleid wordt naar de persoon in het midden.

Daarbij is de houding veel interessanter, er zitten meer details in de persoon. Daardoor kan er langer naar deze afbeelding worden gekeken, het zorgt voor een bepaalde dynamiek in de tekening. De gezichtsuitdrukking is expressief, de houding is realistisch en er zit veel beweging in de kleding alleen al, dit door het gebruik van schaduwen in de plooien van het gewaagd.

dit laat de kijker ook al verder denken, over waar de man over nadenkt, je gaat beter naar zijn gezicht kijken, de kijker voelt zich meer betrokken bij de afbeelding.

- Licht; Ook hier weet zorg het licht ervoor dat de  afbeelding dynamischer wordt; de rimpels zijn makkelijker van het gezicht af te lezen en versterken daarbij de emoties van de persoon.

Qua kleurgebruik lopen er verschillende kleuren mooi in elkaar over en vormt het een mooi geheel. Alles heeft een goudgele glans, dat van licht naar donker in elkaar overloopt. zo te zien is het olieverf want er zijn geen verfstrepen te zien. De kleuren zijn egaal aangebracht.

                                       onderzoek van: Dennis